Okudum: Körlük (José Saramago)

Adı: Körlük

Yazar: José Saramago

Orj. Adı: Ensaio sobre a Cegueira

Sayfa: 331

Okumayı düşündüğüm bir kitap değildi. İçeriğini de daha çok felsefik olarak düşünmüştüm.  Ama bir tanıdığım okumuş bunu ve biraz bahsetti. O anlatınca ilgilimi çekti tabii, farklı bir kurgu olabilir diye ödünç alıp okudum. Ara sıra böyle okuma çizgimin dışına çıkmayı seviyorum, sevdiğim türleri özletiyor bana :)

Bir gün bir adam kırmızı ışıktı dururken aniden kör oluyor. Karanlık bir körlük değil. Bembeyaz bir sisin içine girmiş gibi. Sebebi yok. Adamı evine götürüyorlar, karısı da onu göz doktoruna götürüyor. Doktor bir anormallik bulamıyor. Tamamen  sebepsiz ilginç bir körlük bu. Ertesi gün, göz doktoru da kör oluyor. Sonra diğerleri de. Bildiğimiz salgın gibi. Hemen ilk kör vakaları karantinaya alınıyor bir binada. Onlara kimse yaklaşmak istemiyor. Sadece yiyecek veriyorlar ve zamanla yeni kör vakaları da dahil oluyor bu karantinaya. Kör olmak ne demek öğreniyoruz. Gerçekten gözlerimizin kıymetini bilmiyoruz. 

Sonra kaos başlıyor o karantina binasında. Kavgalar, yiyecek savaşları, pislik, ölümler ve türlü acayip şeyler. İnsanoğlunun özündeki bütün kötülükler bir bir çıkıyor ortaya. Arada rahatsız edici sahneler de var, ben oraları atlayarak okudum. Karantina binası sarsıcı bir gerçeklikle anlatılıyor. Çok da ayrıntıya girmeyeyim, önemli bir kişi var bu kitapta. Olayların akışı çoğunlukla onun sayesinde değişiyor. Körlüğü o tedavi etmiyor, demek istediğim o değil, toplumsal açıdan o kişinin yararı büyük. Bunun dışında, kitap sadece körlük ve kaostan ibaret değil. Aralarda derin içsel düşünceler, felsefik çıkarımlar da var ve tabi ki insanın içindeki iyilik de var. 

Genel olarak beğendim diyebilirim, hızlı da okunuyor, heyecanı dozunda tutuyor yazar. Durağan bölümlerde sıkıcı olmuyor. Ama biri bahsetmese gidip alıp okumazmışım onu anladım, bir de gözlerin/görebilmenin kıymetini..

*Kapaktaki kişiler kitaptaki çekirdek bir grup. Dayanışmaları büyük.