Okudum: Sır Safiri (Michael Mortimer)

Adı: Sır Safiri

Orj. Adı: Jungfrustenen

Yazar: Michael Mortimer

Sayfa: 502

Fiyat: 18,5 tl

Milattan önce aldığım bir kitap daha. Maceralıdır diye almışım muhtemelen. Aslında çok kötü çıkmadı kitap ama beni sıkan tarafları oldu. Neyse ki hızlı okunuyor.

Safirlerden oluşan tuhaf bir taş var. Bu taş birkaç yüzyıldır meşhur kimselerin elinde dolaşıp durmuş. Onlar öldükçe mezatlarda satılmış filan. Taşın özelliğini bilen yok, eline geçtiği her kişiye farklı bir faydası dokunuyor ve bu taş dünyada tek değil.  Neyse bir gün İda adında bir biyoloji öğrencisinin eline geçiyor. Kızın bilimle uğraşan uçuk bir büyükannesi var. Taşı ona götürecek. Ama İda'nın hiçbir şeyden haberi yok. Zamanla karşısına çıkan insanlar küçük küçük anlatacaklar geçmişte olanları ama biz bile anlamayacağız asıl altında yatan sebepleri. Burada çok kızdım işte. Yazar gizem yaratmaya çalışırken okurun ilgisini kaybediyor. Hiçbir şey anlattırmayacaksan, o kadar olaylıymış gibi gösterme madem. Her lafın sonunda 'sonra anlatırım yorgunum' deyişleri bıktırdı beni.

Diğer yanda umutsuz bir yazar var. Bu adam da eski bir mektup peşinde. Mektup taşla alakalı ve haliyle İda'nın elinde. Bu adam bir şekilde İda'nın peşinde düşecek, en çok da bu saf adama üzüldüm. Bütün karakterler yolculuk halinde, sürekli bir araç değiştirme, hızlıca bir yerlere uğrama, arada yemek yiyip uyuyorlar.. İda'nın yolculuğu hele hiç bitmiyor, hep maceralı. Kızın büyükannesi Rusya'da, oraya gidecekler ama kadın niye orada, bu taş niye kıymetli, İda'nın annesinin ne hastalığı var, neden herkes İda'ya liseli kız muamelesi yapıyor, yedirttiniz kafayı bana. 

Rusya sınırına ayak bastıkları gibi bitti kitap. Büyükanne noldu, umutsuz yazar ve ukala doktor? Garip martılar? Devamı gelmesin, okumam. Çok sinirliyim.

*Kapak da bir garip. Mumlu gibi, ele yapışıyor.